утре сметам да напиша ено есе, озаглавено
За Вишките и Хората
од очевидец
такаа...миналата неделя се скъса водопроводът на комшията ни фсело И., опщина Р., П-шка област, после Р-ското Ве и Ка не изпрати екип фпродължение на три дни, фслетствие на което нашият двор стана плавателен, а когато най-накрая едночленният екип се появи и смени
квото треаше там да сменя, дойде Наско канадеца, придружен од един още по-квадратен од него младеш на име Киро, които напраиха оглет на обекта, фсмисъл може ли да мине прес тоа гьол ена шестонна вишка 4х4, така щото те да я ползват, за да ни изолират покрива. Спорет тях можеше, предвит, че слет намесата на екипа, водата дръпна и изглеждаше като че никога не е покривала двора, само тревата изглеждаше подозрително свежа и буйна.
Вишката доде, операторът ѝ беше некъф бог, но тва не му попречи да я нахака ф половинметровата редка кал под подозрително свежата и буйна трева на моравата така, както Андрешко нахака бирника фблатото. Оказа се, че вишката не е 4х4 и дори и да не беше заседнала, немаше да ни свърши работа, щото до обекта има и други препятствия въф вит на резка денивелация и борове. Слет час и половина борба освободихме вишката, а човекът си я натовари на камиона и с тихи псувни напусна сцената. Наско канадеца и Киро също си тръгнаха собещание да дойдат пак здруга вишка и тоа път да ни изолират покрива, щото вече става неудобно.
На другия ден ни посети Илко од горското. На пръфпоглет Илко е груб, невъзприемчиф граофски чукундур, на фтори и трети - също. При по-внимателно сондиране обаче става ясно, че под ултраселската обвифка на тоа пълен ръб не се крие златно сърце и/или чуфствителна душа. Крие се нещо друго, а именно гений.
Илко огледа коловозите од фчерашната вишка, което не беше трудно, щото те сигурно са се виждали од космоса, сигнализирайки, че одтука не ма да може да се минава поне още два дни. Поне ас така си мислех. Илко ме информира, че вишката че мине, после отиде да огледа дървото, остана доволен од огледа, каза че че доде фпет иполовина и бега.
Фпет иполовина Илко дойде на камион със стационарна вишка и ...мина бес никакви проблеми. Шофьорът, който се оказа Моцарт на вишката и комуникационен титан, беше един лаконичен до безмълвие чук, който опщуваше с нас посретством хилене, а с Илко - със знаци. Той, Илко и вишката беха интегрални елементи од некъф свръхнапреднал граофски биомеханоиден кентавър, който за пет минути делитна 25-метровото борче, зе си парите и го нема.
Ноо се фпечатлих, а жена ми ги снима на клип как праат ено дърво да го нема с лекотата на циркаджии.